Tadeusz Różewicz urodził się 9 października 1921 roku w Radomsku (niewielkie miasto na północ od Częstochowy). Należał do tak zwanego pokolenia Kolumbów, czyli ludzi, którzy w momencie wybuchu II wojny światowej mieli około dwudziestu lat i zginęli lub też wojna miała wpływ na ich dalsze życie (a w przypadku artystów ? na twórczość). Do wybuchu wojny mieszkał i uczył się, a później pracował (był magazynierem oraz człowiekiem, który sprawdza jakość szczotek w fabryce zajmującej się ich produkcją) w swoim rodzinnym mieście. Następnie, podczas wojny walczył jako partyzant Armii Krajowej (pseudonim operacyjny ?Satyr?). Kiedy wojna się skończyła, Różewicz zdał maturę, zamieszkał w Krakowie i studiował historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Pod koniec lat sześćdziesiątych przeniósł się na stałe do Wrocławia. Zmarł 24 kwietnia 2014 roku.
Tadeusz Różewicz jest autorem zarówno wierszy i poematów, utworów dramatycznych, prozy, jak i kilku scenariuszy filmowych. Jego sztuki były wystawiane przez największe teatry dramatyczne w Polsce. Za swoją działalność artystyczną otrzymał wiele nagród literackich (między innymi Nagrodę Literacką Nike w 2000 roku) i honorowych (doktoraty honoris causa uniwersytetów w Krakowie, Warszawie i Katowicach). Jest znany i ceniony nie tylko w Polsce. Utwory Różewicza przetłumaczone zostały na wiele języków (zarówno zachodnioeuropejskich, bałkańskich, jak i krajów Skandynawii).
W piątek 9 października, w dniu 94 urodzin poety, Gimnazjum nr 21 przy ul. św. Jerzego uroczyście nadano imię zmarłego w 2014 roku Tadeusza Różewicza. To pierwsza szkoła we Wrocławiu i chyba w Polsce, która ma za patrona wielkiego poetę.
Autor ?Kartoteki? (jeden z najczęściej na świecie tłumaczonych polskich poetów, jego książki przetłumaczono na 49 języków) był przez większość swego życia związany z Wrocławiem, a nawet przez pierwsze lata pobytu mieszkał przy ul. Glinianej, czyli niedaleko szkoły.
Starania o to, aby patronem szkoły został poeta trwały kilka lat. Byli w nie zaangażowani również uczniowie, więc tym większy jest powód do dumy i radości.
Jego literatura i postawa życiowa są wzorem dla wielu pokoleń Polaków.
Niech fragment wiersza poety ?W środku życia? będzie mottem uczniów naszej szkoły oraz wszystkich naszych absolwentów.
uczyłem się w nocy w dzień
co trzeba kochać
odpowiadałem
człowieka
